Naar aanleiding van de twee laatste voorstellingen in Den Haag is er nog een fijne reactie van Liesbeth van Tongeren van GroenLinks:
“Verrassende allegorie. Voor Groningers waarschijnlijk heel herkenbaar vanwege de sleutelwoorden en zinnen die in beeld gevangen worden. Heel knap dat je tijdens de voorstelling steeds wisselt bij wie je grootste sympathie ligt. Dat er goede boeken, rake films en deze indringende toneelvoorstelling uit de ramp in Groningen komt, is wrang. Op naar schone energie!”
En deze leuke recensie van Remco Lodeweges:
Professioneel gezien: Aardgasten, Hollands Glorie. Dd.16 nov 2018.
Theatergroep Hollands Glorie is en professionele groep die besloten heeft in te spelen op de actualiteit van de Groningse aardbevingsproblematiek . Het resultaat is het stuk “Aardgasten”. Een goed gevonden naam: de gasten van het aardgas of gasten der aarde of…..De groep is na een succesvolle tournee door het Groningse, aanbeland in de Haagse Toren.
Het risico met een stuk dat inspeelt op de actualiteit is de kans dat de voorstelling een belerend karakter zou kunnen krijgen. Opgestoken vingertjes liggen dikwijls om de hoek en clichés dreigen de overhand te krijgen in dergelijke werken. Zo niet hier: in het begin denk je zelfs: “Wat heeft dit met Gronings aardgas te maken?”
Wij bevinden ons op een tuinfeest in Slochteren. Het feest is naar aanleiding van een trouwerij. Het lijkt aanvankelijk leuk maar uiteindelijk verandert het in een festijn waar een aantal gasten weigert weg te gaan wat op den duur irritaties oplevert bij met name de gastvrouw.
Het geheel blijkt een metafoor te zijn voor de manier van handelen van de alwetende Randstad tegenover de het Noorden waar men toch van afhankelijk is. Elk van de feestgangers staat voor een ministerie, een organisatie of iets anders wat belang heeft bij de bronnen die Moeder Aarde ons biedt. Zij wordt gepersonifieerd door de zure gastvrouw.
Het spreekt in het voordeel van de tekstschrijver, de groep en de regie om zo weinig mogelijk weg te geven en de toeschouwer zelf te laten ontdekken wat er gaande is. Dat maakt een stuk interessant en spannend.. De eindscène is daarvan een prachtig voorbeeld: Moeder Aarde ( of de gastvrouw) blijft nadat de gasten ( de uitbaters van Moeder Natuur) levenloos op de grond liggen, fier overend en bouwt de aarde weer op, letterlijk op de gasten door de stoelen en tafels met buitengewone accuratesse op de feestvierders te plaatsen. Deze scène beleef het langste bij. Prachtig!!! Eigenlijk dringt op dat moment het hele verhaal door.
Het spel was bijzonder hoog: het spel was vrij en naturel. Men wachtte niet op elkaar ( zoals je dikwijls bij amateurtheater wel ziet), men wist wat men zei en de teksthandeling was erg goed. Daarnaast was het een zegen om dergelijk fysiek spel te zien. De slow-motions waren top. Mooi om een soort georkestreerde rotzooi te zien en durf.
Aardgasten is een zeer sterke voorstelling die ons doet nadenken over wat er Groningen gebeurt/ gebeurd is. Dit op een vermakelijke niet belerende manier. Petje af!